Het domein dankt zijn dubbele naam aan de samenvoeging, lang geleden, van twee afzonderlijke bezittingen. Olena is een middeleeuws gehucht met nauwelijks tien huizen rond de kerk en omringd door wijngaarden, Isole is een oude boerderij. De bezitting is bijna 300 hectare groot, waarvan 250 hectare bos, 40 hectare wijngaard en een paar hectare olijfbomen. In de jaren ’50 raakte de Turijnse advocaat De Marchi door een reeks toevalligheden in bezit van het geheel. In 1976 vestigde zijn jongste zoon Paolo zich, na een studie wijnbouw in Turijn en een stage in Californië, op Isole. Hij is het geweest die het wijngoed grondig gereorganiseerd heeft, en het daarmee tot een van dr.) allerbeste Chiantidomeinen heeft gevormd. Wijngaarden onder aan de hellingen werden gerooid, verwilderde peircelen hogerop weer in cultuur gebracht. Na alle investeringen aan de landbouwkant was eindelijk de kelder aan de beurt: in 2001 kon de prachtige nieuwe, grotendeels ondergrondse kelder worden ingewijd.

Paolo plantte als eerste in Chianti Syrah; hij vond dat een betere aanvulling op Sangiovese dan de toen alom geïntroduceerde Cabernet, en ook dan de nu zo trendy Merlot. Meer dan een paar procent Syrah heeft er, naast een klein percentage van de inheemse Cannaiolodruif, echter nooit in de Chianti gezeten; Sangiovese is waarom het draait. Niet voor niets mocht Paolo’s Cepparello jarenlang geen Chianti Classico Riserva heten: die is namelijk sinds jaar en dag van 100% Sangiovese gemaakt. De Syrah en Cabernet van hole worden apart gevinifieerd tot wijnen die inmiddels bijna een cultstatus hebben bereikt en de Chardoimay gaat dezelfde kant op. Van zeer hoog niveau is ook de Vin Santo: een complexiteit en zoet­zuur balans die welhaast doet denken aan een zoete Riesling van hoog niveau, maar dan van onder de Italiaanse zon. Tot slot is er Paulo’s fameuze peperige olijfolie, die net als de Chianti binnen een mum van tijd een klassieker